GENEL BAŞKANIMIZ ALİ BABACAN’IN SULTANBEYLİ İLÇE HİZMET BİNASI AÇILIŞ KONUŞMASI
Merhaba İstanbul! Necip Fazıl’ın,
“Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur; ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur” diye sevgisini anlattığı...
Yahya Kemal’in,
“Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer” dediği aziz İstanbul. Merhaba Evliyalar Şehri.
Merhaba Sultanbeyli.
Bugün burada İstanbul’daki il adımımızı sizlerle beraber atıyoruz. Sultanbeyli ilçe teşkilatımızın hizmet binasının açılışı vesilesiyle buradayız. İstanbul’u karış karış gezmeye buradan, Sultanbeyli’den başlıyoruz.
Yolun başında sizlere, yol arkadaşlarıma sormak isterim:
Demokrasi için hazır mıyız?
Atılım için hazır mıyız?
İstanbul için ilk adımı atmaya hazır mıyız?
Evet, Sultanbeyli’nin devası hazır!
Değerli arkadaşlar,
Görüyorum. DEVA Partisi’nin pırıl pırıl kadroları olarak heyecan dolu gözlerle karşımda duruyorsunuz.
Şimdi soruyorum sizlere:
İstanbul’da girilmeyen sokak bırakmayacağız! Var mısınız?
Çalınmayan kapı bırakmayacağız! Var mısınız?
Dinlenmeyen dert, anlatılmayan deva bırakmayacağız! Var mısınız?
Ben sözümü aldım. Genel Merkez olarak sözümüzü aldık.
Sağ olun.
Var olun.
Değerli arkadaşlarım,
İşte İstanbul’da ilk saha çalışmamızı yaptığımız bu tarihi günde aramızda bulunan herkesi saygıyla, sevgiyle selamlıyorum.
Açılış törenimize hoş geldiniz diyorum.
Genel Merkezimiz adına da İstanbul’a “hoş bulduk” diyorum.
Ekranları başında ve sosyal medya hesaplarında bizi izleyen tüm vatandaşlarımızı da muhabbetle selamlıyorum.
Değerli arkadaşlarım,
Partimizin kurulduğu ilk günden beri yoğun bir teşkilatlanma döneminden geçiyoruz.
Bu sayede;
Ülkemizi karış karış gezdik, geziyoruz.
İşçiye, memura, emekliye, esnafa, çiftçiye, gençlere, kadınlara kulak verdik.
Doğusuyla, batısıyla, kuzeyiyle, güneyiyle tüm Anadolu’nun, Trakya’nın dertlerini can kulağıyla dinledik.
Sadece dinlemekle yetinmedik. DEVA iktidarındaki çözüm önerilerimizi her yerde anlattık.
Bütün bu programlarımızda, saha çalışmalarımızda ne gördük, biliyor musunuz?
Türkiye’nin huzura ihtiyacı var.
Türkiye’nin refaha, zenginliğe ihtiyacı var.
Belki de en önemlisi Türkiye’nin adalete ihtiyacı var, adalete. Türkiye’nin demokrasiye ihtiyacı var. Türkiye, demokrasiye susadı. Türkiye’nin atılıma ihtiyacı var.
Kısacası, Türkiye’nin DEVA Partisi’ne ihtiyacı var.
Biliyorsunuz, rekor bir sürede seçime girmeye hak kazandık. Hem de bunu öyle dolaylı yollardan değil; organik yollardan, teşkilatlanma yoluyla hakkı kazandık.
Şu anda seçimlere girmeye hak kazanmış yaklaşık 20 tane siyasi parti var. Ve bunlardan birisi de çok şükür DEVA Partisi.
Hızlı bir şekilde, damla damla ülkenin dört bir köşesine yayıldık, yayılıyoruz.
Hani sandık günü geldiğinde önümüze konulacak olan oy pusulaları var ya; biz oraya DEVA Partisi’nin adını ve damlasını yazdırdık.
Şimdi artık sıra İstanbul’da.
O pusulada, DEVA Partisi’nin altına “evet” mührünü vurma, vurdurma görevi de hepimizin görevi.
Biliyorsunuz, son günlerde bir de bu baraj meselesini gündeme getirdiler.
20 yıldır iktidarsınız aklınıza bugün mü geldi demokrasi? Aklınıza bugün mü geldi katılımcı demokrasi, çoğulcu demokrasi?
Şimdi barajı 7’ye mi indirelim, 5’e mi indirelim diyorlar. Yok 7 olsun diyorlar. Hep hesap.
İster yüzde 5 yapsınlar, ister yüzde 7 yapsınlar, DEVA damlalarının karşısında hiçbir baraj duramayacak. O barajları biz yıkacağız. Hiç uğraşmasınlar.
Siyaseti bir hesap alanı zannediyorlar. Böyle hesapla, kitapla mühendislikle bir sonraki seçimi hâlâ kazanabilmenin derdindeler.
Siyaset bir mühendislik alanı değildir. Siyaset bir gönül alanıdır, gönül. Siz gönülleri kazanın ondan sonra seçimi zaten kazanırsınız.
Bizim DEVA Partisi olarak; mühendislikle, hesapla kitapla siyaset için işimiz yok.
Biz hesabı kitabı ekonomide yaparız onu herkesten iyi yaparız.
Ama ‘Mevcut kanunla seçimi galiba kazanamayacağız’ deyip de rakamlarla oynayıp barajla, seçimle bölgesiyle falan oynayıp acaba seçimi kazanabilir miyiz derdine düştü bu iktidar.
Tarihimizde çok örneği var çok. Hangi iktidar olursa olsun. Oyunun kurallarını değiştirmeye başladığı zaman, seçim kanunlarını değiştirerek tekrar seçilebilme hesabını yapmaya başladığı zaman artık o iktidarın gitme zamanı gelmiştir.
Hiç boşa uğraşmasınlar. Yolun sonu göründü artık.
Değerli arkadaşlar,
DEVA Partisi bir kadro hareketidir, kadro.
DEVA kadrolarına bakan vatandaşlarımız, DEVA kadrolarının gözlerinde o pırıl pırıl ışıldayan gözlerde, sizlerin gözlerinizde o umudu görmesi lazım.
Biz tek başımıza bütün Türkiye’ye yetişemeyiz. Genel Merkezimiz yaklaşık 100 kadar arkadaşımız, kurucu, genel merkez yönetim kurulu üyesi, başdanışmanımız bütün Türkiye’ye yetişemezler.
Ama işte bu DEVA teşkilatı, bu kadrolar bütün Türkiye’ye yetişecek. Ve DEVA kadroları hep beraber Türkiye’nin umudu olacak. Biz bunun için çalışıyoruz, bunun için yola çıktık.
Biliyorsunuz, mevcut iktidar artık bir hayal aleminde yaşıyor. Gerçeklerden koptular, toplumdan koptular.
Son birkaç haftadır ne diyorlar? “Ekonomimiz şahlandı diyorlar”.
Yahu bu şahlanan ekonomiyi hükümet görüyor da bizim vatandaşlarımız niye görmüyor?
Gençlerimiz görüyor mu?
Emeklilerimiz görüyor mu şahlanan ekonomiyi?
Çiftçimiz görüyor mu?
Esnafımız görüyor mu?
Demek ki bunlar hayal görüyor.
Bizim vatandaşımız ekonomideki şahlanmayı görmüyorsa sadece hükûmet görüyorsa bunların gördüğü bir hayal.
Saraydan bakınca zaten her şey güllük gülistanlık. Oradan bakınca dert yok.
Geçen hafta Ankara’da Perdeciler Çarşısı’na girdik. Perdeci kardeşimiz diyor ki “Geçen sene 5 bin liraya perde yaptığım bir eve bugün 10 bin liraya yapıyorum. Fiyat söylemeye utanıyorum” diyor. Ama diyor, “Saraydakilerin bundan haberi yok”.
Ben de dedim ki sarayda oturanlar kendi ellerini cebine atıp da ödeyerek perde falan yaptırmıyorlar ki. Nerden bilsinler perdenin fiyatlarını?
Ekonominin şahlandığını söyleyenler kimler?
Biz ekonomi yönetiminden ayrıldıktan sonra, büyüme hızını yarıdan aşağıya düşürenler bunu söylüyor.
Bunu kimler diyor?
Hiç sıkılmadan, yüzü kızarmadan bizim iş başında olduğumuz dönemin başarılarıyla övünüp duranlar, bugün “Ekonomi şahlandı” diyor.
Ben buradan Sayın Cumhurbaşkanına seslenmek istiyorum.
Sayın Erdoğan, yeter gerçekten artık yeter.
Benim ve arkadaşlarımın zamanında elde ettiği başarılarla övünmeyi bırakın. Biz yaptık onları biz. Hem de çoğu zaman size rağmen yaptık.
İşte tablo ortada. Tablo çarşıda, pazarda. Hadi yeniden yapın.
Bizden sonra bu milleti fakirleştirdiniz.
Bizden sonra bu milletin hakkını hukukunu çiğnediniz.
Bizden sonra bu millete gün yüzü göstermediniz.
O yüzden artık yeter, bizim başarılarımızla övünmeyi bırakın.
Sayın Cumhurbaşkanına sesleniyorum.
Eğer “Ben yaptım, ben başardım” diyorsanız, hadi tekrar başarın da görelim.
3 yıl oldu ya, 3 yıl. Bakın, bu kardeşiniz ekonominin başına geçtiğinde enflasyon %29’du. Bugünkü gibi makyajlanmış enflasyon değil, gerçek enflasyon.
Tam 2 yılda bunu aldık; tek haneye indirdik, paradan da altı sıfır attık. 2 yılda yaptık bunu.
Ben soruyorum Sayın Erdoğan’a, niye bugün yapamıyorsunuz? Elinizi tutan mı var?
Bütün yetkiyi tek elinizde toplayan siz değil misiniz?
2017’de de referandumda, ‘Evet’ kampanyasında, “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi gelecek, bu ülkenin sorunları çözülecek” diyen siz değil misiniz?
O günkü Bakanlarınıza açıklama yaptıran, “Başkanlık sistemi gelecek, milli gelir 30 bin dolara çıkacak, 60 bin dolara çıkacak” diyen siz değil misiniz?
2017’de referandum yapıldı. 2018’de ilk defa taraflı partili Cumhurbaşkanı 2018’in Haziran’ında iş başına geldi.
Bakın, geldik 2021 Eylül’e. 3 yıl 3 ay olmuş.
3 yıl 3 ay sonra niçin siz Avrupa’nın en yüksek faizini uyguluyorsunuz?
Niçin bizim dönemimizde s50 milyar lira civarında seyreden devletin faiz ödemesi tam 180 milyar liraya çıktı?
Hani siz faize karşı değil miydiniz?
“Bu kardeşinize yetkiyi verin, faizle de enflasyonla da nasıl mücadele edilir görün” diyen siz değil miydiniz?
Ne oldu? 3 yıl 3 aydır yetki elinizde. Hem de tek başınıza yetkilisiniz.
Zamanında Merkez Bankası’nın faizi %6-7’yken o dönemin bürokratlarına vatan haini diyen siz değil miydiniz?
Ben şimdi soruyorum. Bugün Merkez Bankası’nın faizi %19.
%6-7 faiz eğer vatana ihanetse %19 faizi nasıl tanımlayacaksınız? Buna bir isim koymak lazım değil mi?
Bakın, bu ifadeyi kullanan ben değilim. Sayın Cumhurbaşkanı defalarca kürsü konuşmalarında bunu söyledi.
Faizler %6-7’yken “Bu faiz yüksek” dedi. “Bu vatanı satmaktır” dedi. Bu ifadeler kendi ifadeleri ve hepsi kayıtlarda.
Peki, bugünkü %19 faiz ne oluyor o zaman?
Niye düşürmüyorsunuz?
Merkez Bankası Başkanı talimatınızı yerine getirmiyorsa değiştirin. Dört defa değiştirdiniz değil mi? Hatta ne dedi değiştirirken “Laf dinlemiyor, onun için değiştirdim” dedi. Dördüncüsü bu. Bu da mı laf dinlemiyor acaba?
Şöyle bir yöntem de var, ben öneriyorum. Sayın Erdoğan ne yaptı? Varlık Fonu’nu kurdu değil mi?
Şu anda 65 milyar lira borca batan Varlık Fonu’ndan bahsediyoruz.
Varlık Fonu’nu kurdu, başına da kendisini atadı. Kararnameyi görünce biz şaşırdık, ilk defa devlette böyle bir şey oldu.
“Ben, Cumhurbaşkanı olarak Recep Tayyip Erdoğan’ı Varlık Fonu Başkanı olarak atadım” diyor.
Tamam böyle bir şey de oldu. Merkez Bankası’nda da bu mümkün. Bu da lafınızı dinlemiyorsa hemen bu gece kararnameyle; gece 2’de 3’te çıkıyor ya gece yarısı kararnameleri, atayın kendinizi, faizi yarın düşürün.
Niye bu millete bu bedeli ödetiyorsunuz? 180 milyar lira bu senenin bütçe ödemesi arkadaşlar. Bütçedeki faiz ödemesi 180 milyar lira. Yeni parayla ha eski parayla 180 katrilyon.
Bu parayla ne alınabiliyor biliyor musunuz? 5 bin tane yangın söndürme uçağı alınıyor. En ucuz otomobil bugün kaça? 150-200 bine alınır mı? Ayağınız yerden keser mi? Keser.
Faize ödenen parayla tam 800 bin tane otomobil alabiliyorsunuz. 800 bin tane sıfır otomobil. Zaten Türkiye’de satılan yıllık otomobil sayısı o kadar. Bir yılda ne kadar araba satılıyorsa tamamını devlet olarak alabiliyorsunuz. Paraya bakın ya?
Ne oldu sizin faiz karşıtlığınız?
Zamanın tertemiz bürokratlarını faizcilikle suçlarken, faizlerin yüzde 6-7 olduğu dönemde devletin sadece 50 milyarlık faiz bütçesi olduğu dönemde siz onlara faizci diyorsunuz, faizcilikle suçluyorsunuz. Peki, %19 faiz, 180 milyar lira faiz ödemesi ne oluyor?
50 milyar faiz ödemesi faizcilik oluyor da 180 milyarlık faiz ödemesi ne oluyor? Bunun adını bir koymak lazım herhalde.
Bizim bu sorularımızdan kaçamazsınız. Çünkü verecek bir cevabınız yok.
Değerli arkadaşlar,
Bu iktidar artık yorgun bir iktidar. Ve üstelik bilmiyor. Fakat sorun şu ki; bilmediğini de bilmiyor. Biliyorum zannediyor. Bilenlerle çalışmıyor.
Hangi konu olursa olsun, hangi alan olursa olsun. O alanda başarıyı elde etmek sadece ve sadece dürüst ve ehil kadrolarla mümkün.
Yani göreve getirdiğiniz insanlar hem dürüst hem de işin ehli insanlar olması lazım. Yoksa başarılı olamazsınız.
“Her şeyi ben biliyorum, bütün yetki bizde olsun; ben yaparım, benim alanım ekonomi” demiyor mu? “Ben ekonomistim” demedi mi? Dedi.
3 yıl 3 ay oldu. Hadi düzelt şu ekonomiyi. Neyi bekliyorsun, kimi bekliyorsun? Değerli arkadaşlarım,
Onların akılları fikirleri rakamları eğip bükmekte.
Rakamlarla oynayabilirler ama gerçekleri asla değiştiremezler.
Gerçek nerede? Gerçek işte burada, bu meydanda.
Hakikatin sesi bugün Sultanbeyli’nde, yarın Avcılar’da.
Bunlar “%21 ekonomiyi büyüttük” diyorlar değil mi?
%21 büyüme ne?
Geçen senenin nisan, mayıs, haziran ayına bakıyorlar, bu senenin nisan, mayıs, haziran ayına bakıyorlar ve ekonomik aktivite %20 arttı diyorlar.
Geçen sene nisan, mayıs, haziranda her yer kapalıydı ya. Fabrikalar kapalıydı, dükkanlar kapalıydı. Sokağa çıkma yasağı vardı.
Kapanan bir ülke bu yıl nisan, mayıs, haziranda biraz açıldı. Açılınca tabii ki ekonomik aktivite artacak.
%20 civarında büyümeyi İngiltere’de yaptı. Meksika’da yaptı. İsveç’te yaptı. İspanya’da yaptı.
%20 büyüdük diye övünüyorlar da bu büyüme öyle halkın cebine yansıyan bir büyüme değil.
Şimdi soruyorum sizlere arkadaşlar,
Kendi hanenizin ekonomisi büyüdü mü?
Ekonomide büyüme var mı? Yok.
Cüzdan da büyüme var mı? Yok.
Çarşıya, pazara, markete gittiğinizde, alışverişinizi daha rahat yapabiliyor musunuz?
Büyüyen hangi ekonomi ya?
Bakın, daha dün enflasyon rakamlarını açıkladılar.
Açıklanan rakam TÜFE’de %19’un üzerinde, ÜFE’de de %45’’in üzerinde.
Biliyorsunuz, ben Ankaralıyım. Bizim Ankara’da, Eskişehir yoluna çıkmadan evvel yolun sağında bir kurum var.
Bu binanın adı TÜİK, nam-ı diğer “Rakamları ayarlama enstitüsü”.
Bu kurum biliyorsunuz, bir güven abidesi oldu. Zamanında onca emek harcadığımız, özel kanun çıkarttığımız, tam bağımsız yaptığımız TÜİK, bugün maalesef güven noktasında bambaşka yere geldi.
Herkes ne diyor? “TÜİK ne açıklıyorsa, doğrusu onun iki üç kat fazlasıdır” diyor.
TÜİK rakam açıklayınca vatandaş bazen 2 ile çarpıyor bazen 3 ile çarpıyor. Vatandaşlarımız baya çarpma uzmanı, matematik uzmanı oldu. Çarpa, çarpa, çarpa...
Enflasyon açıklıyorlarsa 2 ile çarp 3 ile çarp. Maalesef o kurum bu hale geldi.
Çünkü herkes biliyor ki, rakamları makyajlayıp makyajlayıp yayınlıyorlar.
TÜFE’yi %19 açıkladılar. Ben esnafa gittiğim her il ve ilçede soruyorum. Bir yıllık enflasyon ne diyorum. Alıp sattığın mal diyorum. Çeşidine göre %30 diyen var, 40 diyen var, 50 diyen var, ikiye katladı diyen var. İthal ürünse çarpı 2, 2 buçuk. Gerçek enflasyon bu.
Üretici fiyatlarını da %45 diye açıkladılar. Makyajla sakla ama artık minare kılıfa sığmıyor. Üretim maliyetleri o kadar arttı ki %45’lik de bir üretim fiyat endeksindeki artışı açıkladılar.
Bu şu demek: Maliyetler arttı ama bu artan maliyet henüz satış fiyatlarına, tüketici fiyatlarına yansıtılamadı. %45 maliyet artmış, tüketici fiyatına bunun sadece %19’u yansımış. Aradaki fark %26.
Tarihte hiçbir zaman bu kadar büyük fark oluşmamıştı. Bu ne demek? Maliyetler hızla artıyor ama vatandaşın satın alma gücü artmıyor. Bütün açıklığıyla ortada.
Üstünde oynanmış bu rakamlar bile, üretici ile tüketici enflasyonu arasındaki farkın tarihi rekor kırdığını gösteriyor.
Ve değerli arkadaşlar,
Önümüzdeki aylarda bu hayat pahalılığı maalesef devam edecek.
Maliyetlerin arttığını görüyoruz ama vatandaş alamadığı için çiftçimiz eziliyor, esnafımız eziliyor.
Esnafımız, “Benim alış maliyetim %50 arttı ama satarken bunun ancak %25,30,35’ini vatandaşa yansıtabiliyorum” diyor.
Çiftçimizin durumu aynı. Tarımsal üretim maliyetleri arttı ama vatandaşımızın satın alım gücü o kadar artmadığı için ürün fiyatları o kadar artamadı.
Peki arkadaşlar, siz enflasyonu kaç hissediyorsunuz?
Yüzde 30? Yüzde 40? Yüzde 50?
Hatta bazı ürünlerde yüzde 100.
Bakın, gerçekler burada. TÜİK ne açıklarsa açıklasın. Çünkü buradaki herkes kendi cebinden alışveriş ediyor.
Ülkeyi yönetenler artık çarşıya, pazara çıkmıyor. Evine alışveriş diye bir şey yok. Onun için bilmiyor. Vatandaştan koptular.
Sayın Erdoğan,
Bu sese bir kulak verin.
Gelin gerçek enflasyonu buradan öğrenin. Çok uzaklara gitmeye gerek yok. 10 tane dükkâna girin sorun, 5 tane pazarcı esnafına sorun. Gerçek enflasyonu oradan anlayın. Bunu saklayamazsınız.
Gerçekler TÜİK’in makyaj odasında değil. Gerçekler işte burada. Kimse sizin talimatınızla çalışan kurumlara güvenmiyor.
Siz bırakın yatırımcıları, daha kendi vatandaşımız ekonomi yönetimine güvenmiyor.
Şatafatlı hayattan, fildişi kulelerinden çıkın da sokağın enflasyonunu bir görün.
Değerli arkadaşlar,
Dün enflasyon rakamları açıklandığında ilk aklıma ne geldi, biliyor musunuz? Eğitim masrafları.
Biliyorsunuz, bu hafta yüz yüze eğitim nihayet başlıyor. Ve çocuklarımız bu hafta okullarına dönüyorlar.
Bizler de DEVA Partisi olarak bir hafta boyunca yurdun her köşesinde eğitim için sahada olacağız.
Okullarda, öğretmenlerimizle, velilerle, öğrencilerle buluşacağız.
Kırtasiye, servis, kantin esnafıyla bir arada olacağız. Köy okullarından, eğitim sendikalarına varana dek kapı kapı dolaşacağız.
Ama gönül isterdi ki, “okula dönüş”ü, neşeyle, şenlikle, bir şölen havasında karşılasaydık.
Çocuklarımız bunca zaman evlerinde bunalmışken hem onların hem de ailelerinin yüzünü gülmüyor. Ailelerin yüzünü güldürecek adımlar atılsaydı keşke diyoruz.
Ancak aileler, çocuklarını okula gönderirken kara kara düşünüyor.
Bir çocuğu okula yazdırmanın, bir okul çantasını doldurmanın masrafı aldı başını gitti.
Anne babalar, bu yükselen fiyatların, bu ağır masrafın yükünü nasıl karşılayacağım diyor.
Soruyorum şimdi Allah aşkına, bu şartlarda anne babalar geceleri yastığa başını rahatça koyabilir mi?
Daha dün enflasyon rakamlarında gördük; gıdadaki artış ortalama enflasyonun da çok üstünde.
Bir yandan insanların satın alma gücü düşüyor, bir yandan da işsizlik yüksek seyrediyor.
Hâl böyleyken insanlar ne yaptı?
Üst baş alışverişinden, yemeden içmeden tasarruf etti, çocuğunun okuluna para ayırmak zorunda kaldı.
Şimdi kayıt parası, kırtasiye, servis, yemekhane derken masraflar derken ailelerin bütçeleri çok zorlanıyor.
Bakın, bir okul çantasını doldurmanın maliyeti bugün 300 liradan başlıyor, 2 bin liraya kadar çıkıyor. Rakama bakın.
En ucuz kalem bile 2-3 lira olmuş. Tek bir kalem.
Enflasyon artmaya devam ediyor.
Doğalgaz, elektrik faturası artıyor. Doğalgaza zam yaptılar, bu doğalgazdaki artış hemen elektriğe yansıyacak çünkü Türkiye’deki doğalgazın önemli bir kısmı elektrik üretiminde kullanılıyor. Elektrik üretiminin temel girdisi doğalgaz. Doğalgaz maliyeti artınca elektrik illaki artacak.
İstanbul’da kiralar aldı başını gidiyor.
Üstelik, her geçen gün daha fazla insan işsiz kalıyor.
Şimdi buradan Sayın Erdoğan’a soruyorum;
Yaşadığınız o şatafatlı hayattan, bu tabloyu görebiliyor musunuz?
Ailelerin eğitim masraflarını nasıl karşılayacaklarını hiç düşünüyor musunuz?
Sizin hani “Markete giderken çocuklarınızı götürmeyin” diye manşet atan bir gazeteniz vardı.
Manşet attılar gazeteye. Vatandaşa hayat pahalılığına karşı ne yapması gerektiğine dair sözüm ona akıl veriyor. Kendi gazeteleri manşet atıyor.
“Gıda alışverişine giderken çocuğunuzu götürmeyin” Niye? Çocuk bir şey görür, imrenir daha fazla masraf ettirir diye. Devlet yönetiminden anladığınız bu mu?
Şimdi ben bugünlerde bekliyorum ya Sayın Erdoğan çıkıp söyleyebilir ya da gazetesine manşet attırabilir “Kırtasiyeye giderken çocukları götürmeyin” mi diyeceksiniz? Gerçekten yazık.
Sayın Erdoğan,
Bu millet yıllardır sizin kötü ekonomi yönetiminizin bedelini ödüyor.
Etrafınızdaki üç beş zengin parasına para katarken, vatandaşın halini görmüyorsunuz.
O üç beş kişi zenginleştikçe zannediyorsunuz ki ülke zenginleşiyor. Ülke zenginleşmiyor.
Her türlü gelir göstergesi ülkenin fakirleştiğini gösteriyor. Gelir dağılımının bozulduğunu gösteriyor. Zenginle fakir arasındaki uçurumun arttığını gösteriyor .
TÜİK’in kendi rakamına bakın. Sadece 1 yılda, en zengin %5 ile en fakir %5 arasındaki gelir farkı 22 kattan 26 kata çıkmış.
Bu mu ekonomi yönetimi? Bu TÜİK’in makyajlanmış rakamı, sadece oraya bakarak söylüyorum.
Minareyi kılıfa sığdıramıyorlar, TÜİK bunu bir şekilde ortaya koymak zorunda kalıyor. Gerçek rakamların ne olduğunu hala bilmiyoruz.
Esnaf bize gittiğimiz her yerde sizi şikâyet ediyor.
Pandemi döneminde iş yapamayan kırtasiyeciye soruyorum; “Satış yok, borcumuzu ödeyemiyoruz” diyor.
“Döviz yükselince, kâğıdın, plastiğin, lojistiğin fiyatı artınca her şeyin fiyatı artıyor” diyor.
En çok zam gelen ürünlerden bir tanesi de kırtasiye. Sayın Erdoğan’a sesleniyorum.
Bırakın, bizim dönemimizdeki başarıları anlatmayı. Herkes biliyor zaten ekonomiyi kimin dibe vurdurduğunu, kimin şahlandırdığını.
Siz paramızı nasıl pul ettiniz. Döviz kurunun tarihi yüksek seviyelerde dolaşıyor. Bunu herkes görüyor.
Siz anne babalara yaşattığınız bu uykusuz gecelerin, bu korkuların cevabını verin.
Değerli arkadaşlar,
Okul açılıyor ama sorun sadece işin ekonomi, bütçe boyutu değil. Bir de bu yıl sağlık boyutu var.
Bu ülke iktidarın deneme tahtası değil, öğrencilerimiz de kobay değil. Vaka sayılarındaki artışın yeniden tırmandığı bir dönemde okullar yeniden açılıyor.
Biz DEVA Partisi olarak hep şunu söyledik.
İlk açılan okullar olmalı, son kapanan da okullar olmalı dedik. Eğer bir yeri açacaksanız ilk okulları açın, bir yerleri kapatacaksanız da en son okulları kapatın dedik. Okulların açık olması ve yüz yüze eğitim çok önemli.
Vaka sayılarının yeniden tırmanmasını asla istemiyoruz. Ama her gün açıklanan tablo dehşet verici...
Bu nedenle, başta gençler olmak üzere Covid salgınına karşı tüm sağlık önlemlerinin eksiksiz bir şekilde alınması gerekiyor.
Bu doğrultuda, bilimsel veriler dikkate alınıp, mutlaka aşı kampanyaları düzenlenmeli. Aşıyı kolay ulaşılır hale getirmek gerekiyor.
Altyapısı yetersiz okullar da baktınız sınıflar dar; o okullarda yüz yüze eğitimin belki biraz ertelenmesi gerekiyor.
Eğer fiziki ortam hazırlanmadıysa, zorla küçük sınıflarda çok sayıda öğrenciyle derse başlamak yanlış. Mutlaka sınıf başına ders alan öğrencinin az olması gerekiyor.
Mesafelerin rahat olması gerekiyor. Hijyene, temizliğe çok dikkat edilmesi gerekiyor. Öğrencilerimizin mutlaka maske takması konusunda okul yönetimlerinin çok dikkatli olması gerekiyor.
Biliyorsunuz, bu virüsün özellikle delta versiyonu çocuklar üzerinde de etkili. İlk önce çocuklar az etkileniyor, hafif atlatıyor diyorduk, değil mi? Ama bu delta versiyonu çocuklar üzerinde de etkili. Dolayısıyla çok dikkat etmek gerekiyor.
Değerli arkadaşlar,
Okula dönüş döneminin en öncelikli meselesi çocuklarımız.
Biliyorsunuz;
Aylarca evlerinde oturdular, sabrettiler, sıkıldılar. Anne babalar da kolay bir süreç yaşamadılar, bunu da biliyoruz.
Bu hafta nihayet okullarında arkadaşlarıyla buluşacaklar, sosyalleşecekler. Bunun için ailelerinden harçlık almaları gerekiyor. Ailelerin cebine bir de harçlık yükü bindi.
Bu yükün en azından bir hafta hükûmet tarafından karşılanması gerektiğini düşünüyoruz. Ailelerin çocuklarını okula gönderdiği ilk hafta en azından bir defalık bir harçlık desteğinin şart olduğunu düşünüyoruz.
Hiç olmazsa okula başlama maliyeti, kırtasiye, harçlık derken ailelerin yükünü bir nebze hafifletmek gerekiyor.
Bakın, bütün bu pandemi dönemine vatandaşına doğrudan destek vermede Türkiye sonuncu sıralarda. Türkiye’nin vatandaşına verdiği destek, ağırlıklı olarak kredi, borç. Borç üstüne borç, faiz üstüne faiz.
Doğrudan destekte Türkiye listenin sonlarında. Niye? Pandemi öncesi Merkez Bankası’nın rezervlerini tükettiler. Eksiye düşürdüler. Pandemi öncesi yedek akçeleri sıfırladılar. Pandemi gelip vurduğunda da boş bütçeyle karşı karşıya kaldılar.
Bugünkü iktidar ne var ne yoksa, har vurup harman savurdu.
Benim ve arkadaşlarımın, bu milletin alın terinden arttıra arttıra biriktirdiğimiz ne varsa kül ettiler.
Biz onlara kasayı dolu teslim ettik. Onlar hayırsız evlat misali mirasyedilik yaptılar ve varımızı yok ettiler.
Ama değerli arkadaşlar,
Biz bu irili ufaklı ortaklarıyla iktidardaki kötü yönetime mahkûm değiliz.
Bu millet bu kötü yönetimi hak etmiyor.
Bu ülkenin artık DEVA’sı var ve biz emaneti teslim almaya geliyoruz.
Değerli arkadaşlar,
Okullarda daha çok dersliğin bulunması, daha çok öğretmen istihdamı demek.
Peki. Dün bir öğretmen atama töreni yaptılar. Son 17 yılın en düşük sayıdaki ataması. KPSS’ye giren 100 öğretmenden yaklaşık 4’ü atandı.
Sayın Erdoğan bunu neşeli neşeli anlatıyor. Ama bakıyorum, sosyal medyada, atanamayan öğretmenler, aldıkları yüksek puanların ekran görüntüsünü paylaşıp isyan ediyor.
Daha fenası ne, biliyor musunuz?
KPSS’de çok yüksek puan alan hatta ilk 100’e girenlerin bile bazılarının ataması yapılmıyor.
Biraz önce bu alana yürürken İrfan kardeşimle tanıştık. KPSS’de Türkiye 59. su oldu. Hacette Üniversitesi mezunu. Atanamıyor.
Adalet, adalet. Devletin var oluş sebebi adalet arkadaşlar.
Biz parti programımıza yazdık. Biz kamuya işe alımlarda mülakatı kaldırıyoruz. Adaleti, eşitliği böyle sağlarsınız. Ehliyet ve liyakati baz almayan bir devlet iyi yönetilemez.
Devletin en önemli görevi, hakkı hak edene teslim etmektir.
Devletin en önemli görevi, adaleti sağlamaktır, fırsat eşitliğini sağlamaktır. Şu anda bu yapılmıyor.
Bakın, dünkü yerleştirmede yine sosyal medyada baktık, KPSS 1.si o da yerleştirilememiş. Onu da almıyorlar. Peki, illa iktidar partisi üyelerinden bir referans mı gerekiyor acaba? İlla bir dayısı, akrabası, torpili mi olması gerekiyor?
Yazık değil mi bu ülkeye, bu ülkenin gençlerine?
Gençlerimiz, gecelerini gündüzüne katıp hazırlanıyor o sınavlara. Madem öyle, bu sınavı niye yapıyorsunuz?
En sonunda zaten kendi istediklerinizi alıp kendi istemediklerinizi almıyorsanız. Bu sınavı niye yapıyorsunuz?
Madem öyle, yapmayın sınav mınav. “Keyfimin istediğini atarım” deyin olsun bitsin.
Sınavın ne anlamı var. Sınavı spor olsun diye mi yapıyorsunuz Allah aşkına?
Arkadaşlar,
Biz, eğitim sistemini bu zihniyete teslim etmeyeceğiz.
Öğretmenlerimize, eğitimcilerimize de mesleklerinin itibarını iade edeceğiz.
Eğitim sistemimizin her alanında, kaliteyi artırmak amacıyla kapsamlı değişikliklere gideceğiz.
Vatandaş zordayken, vatandaşa dönüp bakmayan devlet anlayışına son vereceğiz.
Vatandaşın karnı açken, ona İBAN gönderen devlet anlayışına son vereceğiz.
Sel baskını oluyor İBAN gönderiyor. AFAD’ın herhalde en önemli görevlerinden birisi o. Kurtarma ekibi göndereceğine önce bir İBAN gönderiyor. Para peşin diyor.
Afetle mücadele ederken, vatandaşın başına çay fırlatan devlet anlayışına son vereceğiz. Millet can derdinde, ‘al keyif çayı iç’ diyor. Bu kadar mı vatandaştan, halktan kopulur?
Aileleri kara kara düşünmekten inşallah kurtaracağız.
Eğitim alanını siyasi ve ideolojik çatışmalardan uzak tutacağız.
Tornadan çıkan tek tip gençler istemiyoruz. Bunlar tek tip gençlik istiyor. Biz bu anlayışa son vereceğiz. Biz her bir gencimizin özgür bireyler olarak yetişmesini istiyoruz. Her bir gencimiz kendi kişiliğiyle kıymetli.
Herkes birbirinden farkı, herkesi kendi farklılığıyla seveceğiz. Herkesin kendi istediği alanda, başarılı olacağını düşündüğü alanda ilerlemesini sağlayacağız.
Çocuklarımıza ezberlemeyi değil, sorgulamayı öğreteceğiz. Bunlar düşünen vatandaş istemiyor. Sorgulayan vatandaş işine gelmiyor.
Soru soran gençlerden ve gençlerin eleştirisinden korkmayacağız. Bu eleştirileri dinleyeceğiz.
Eğitimde fırsat eşitliğini, adaleti ve en önemlisi insanı merkeze alacağız. Sadece parası olanın değil, herkesin iyi eğitim alması için çalışacağız. İyi eğitimi lüks olmaktan çıkartacağız.
Çok eskiye gitmeyelim. Bizim neslimizde Anadolu’dan Trakya’dan aileler, çocukları giderlerdi başarılıysa bir Anadolu Lisesine, Fen Lisesine girerlerdi. Maddi durumu kısıtlı olan ailelerin çocukları da iyi üniversitelere girerlerdir. Şu anda böyle bir imkân kalmadı.
Eğer ailelerinin maddi durumu zayıfsa çocuklarının iyi üniversitelere, iyi liselere girmesi bir hayal.
Cumhuriyet tarihinde ilk defa varlıklı ailelerin çocuklarıyla maddi durumu zayıf olan ailelerin çocukları arasında ilk defa bu kadar büyük bir fırsat eşitsizliği oluşmuş durumda. Yazık. Hani nerde adalet?
Adalet sadece yargıda değil, adalet fırsat eşitliğinde, adaleti aynı zamanda sosyal adalette arayacaksın. Maalesef. Dert çok, problem çok. Ama bütün bu konuştuklarımızın çözümü de bir o kadar kolay. İnanın değerli arkadaşlarım çok çabuk düzelir.
Siz dürüst ve ehil kadroyu işin başına getirin, iyi bir plan program yapın. Biz hepsini hazırlıyoruz. Bu memleket çok kısa sürede ayağa kalkar. Daha önce yaptık yine yaparız. Hiç kuşkunuz olmasın.
Hep beraber deriz ki, bu korkulu rüyayı niye yıllarca gördük ki, niye bu kabusa mahkûm olduk yıllarca deriz.
Korkulu bir rüyadan, kabustan uyanma hızında inşallah memleketi toparlayacağız.
Yarın Avcılar’dayız. Önümüzdeki hafta cumartesi ve pazar yine açılışlarımız var. Cumartesi Sancaktepe’de, gelecek pazar günü Küçükçekmece’deyiz. İnşallah yine birlikte olacağız.
Bu duygu ve düşüncelerle,
Okullarına kavuşacak öğrencilerimize, eğitim hayatlarında başarılar diliyorum. İstanbul’u ve Sultanbeyli’yi tekrar muhabbetle selamlıyorum.
Sağ olun, var olun.